Siyah - Gri(!)

İnsan tuttuğu takımın küme düşmesini ister mi? Dün ilk kez istedim. Rehabilitasyon mu desem, yeniden doğuş mu desem bilmiyorum ama bu takımın arınması lazım artık. Siyah - Beyaz değil artık renklerimiz, Beyaz'ımızı gri yapıyorlar yavaş yavaş. Dün bütün stad mesaj verdi Demirören'e, git artık git! Kim gelecekse gelsin ama sen olma, Akaretler'den çıkma, Dolmabahçe'den geçme bir daha. Git tüp sat sen. Dedim ya arınmamız lazım. 3-4 sene şampiyonluğa oynamayalım. İçimize, kabuğumuza çekilelim. Daha ileri sıçramak için bir adım geriden atlamak lazım derler biz de öyle yapalım. Hatta bir hikaye vardır ne kadar doğru bilemem. Kartal ömrünün sonuna gelince bir yol ayrımına gelirmiş ya ölümü kabullenecek ya da ölüme başkaldırıp yeni hayata başlayacak. Ama bunu yaparken acı çekmeyi de kabullenecek. Körleşen tırnaklarını gagasıyla sökecek, avını parçalayamayan gagasını taşa vurup koparacak. Bu acıların sonunda ölüm değil hayat başlayacak tekrardan onun için. İşte budur yeni şampiyonlukların formulü. Metin, Ali, Feyyaz, Rıza bu takıma nasıl girdiyse, Necip, Onur, Rıdvan, İsmail, Cumali girsin bu takıma 12. olalım, Avrupa Kupalarına gitmeyelim 2 sene, hiç önemli değil. Ben şahsen hazırım bunları yaşamaya. Bu yapıldığı zaman eminim daha güçlü döneceğiz, Simsiyah ve Bembeyaz olarak yeni hayat başlayacak.

Var mı bunları yapacak kişi ufukta, göremiyorum malesef. Taraftar baskısıyla Necip Uysal'ı oyuna sokan, Tabata gibi bir adama 8 Milyon Euro veren adamlarla bu iş hiç olmaz. Artık görsünler Beşiktaşımın renklerini bozduklarını.

Başta söylediğim gibi griyi üzerimizden atıp Bembeyaz olmak için 2-3 sene Simsiyah olalım, ben hepsine razıyım yeter ki gözüpek, çok iş az laf düsturunu benimsemiş, arkasında rahatça durabileceğimiz, devrimci insanlar yönetsin Beşiktaşımı.